24h UMPTC "Charlie" editie

duda-wsm • 24 maart 2022

Wilskracht - doorzettingsvermogen - doelstelling - no surrender

Daar ga ik dan.. onderweg naar 24h UMPTC (Ultimate Mental & Psychical Touchness Course) Een goede vriend van mij wees mij er laatst nog op. Hij zei nog 24h, maar inmiddels ben je ben je er al veel langer mee bezig :) 

Maar goed de dag des oordeels is aangebroken en ik verplaats mij (op dat moment nog per auto) naar de doorgestuurde coordinaten. Enigszins het idee hebbende wat mij te wachten zal staan. Ik sta met mijn rug naar een locatie en wacht wat mij wordt opgedragen en ik bedenk mij hoe ik het ga ondergaan. Ik denk nog altijd "Mijn doel is 24h volmaken en ik stop pas, zodra ik een van de staff eht woord stop hoor zeggen!


De eerste 10 minuten verlopen nog soepel en vervolgens worden we rechts uitgelijnd opgesteld en wordt gevraagd of iedereen heeft uitgevoerd wat is opgedragen. Binnen het eerste uur loop ik al tegen 3 punten aan (slechte voorbereiding kwa papieren) en niet luisteren/lezen naar wat gezegd wordt. Het eerste natte pak is voor mij al binnen. 

Ik merk dat ik het niet geheel kan loslaten dat dit is gebeurd. Hoe kon ik dit vergeten en hoe kon ik niet goed luisteren/lezen wat gevraagd wordt. Ik merk dat ik te lang blijf hangen in "het niet goed hebben gedaan". Alle zaken waren inmiddels al opgelost, dus waarom blijf ik daar dan aan vasthouden? 


Vervolgens volgen langzaamaan opdrachten, de een na de ander en wordt ik op de proef gesteld. Het is inmiddels tegen middernacht aan. Allemaal nog tegen het acceptabele aan. Tuurlijk wel zwaar, maar niet onmogelijk. En op dat moment maken we als groep een denkfout en die komt ons duur te staan, denk ik nog.. We moeten het bekopen met nattigheid, kou, in mijn belevenis slopende kilometers en een urendurende strafloop. Mijn handen zou koud dat ik niet eens meer een touw kan vast grijpen om op het droge te komen. Dit was het eerste korte moment dat ik dacht, wat doe ik hier eigenlijk en waarvoor? Maar ergens wordt ik gevoed door een nog onbekende kracht en ik heb nog geen "stop"gehoord en met hulp van mijn medestrijders kom ook ik op de brug terecht.


Zo verlopen nog vele uren, van opdrachten, jezelf pushen en je medestrijders helpen daar waar ze dat nodig hebben. Steeds weer je grens overgaan, maar allemaal nog wel binnen het acceptabele. Vooralsnog lijk ik dit goed aan te kunnen. En dan breekt er ook voor mij een breekpunt aan, ik schat dat het net na de eerste 12 uur is. Mijn benen willen mijn lijf niet meer dragen, en mijn rugzak al helemaal niet meer en zeker nog alle losse andere materialen die mee moesten. Ik bied hulp, ik moet dit kunnen, maar mijn mind neemt het over en besluit "ik stap eruit". En op dat moment zegt een coach "Jij stapt er helemaal niet uit, dat bepalen wij wel", mijn Baas biedt op dat moment hulp aan, en ik val ik mijn oude patroon terug "ik bied hulp, ik hoef geen hulp". Maar voor Nee is geen plek in dit stadium, mijn medestrijders helpen mij door dit moment heen en ik pak mijn rugzak en aanverwanten accessoires op (gevoelsmatig was het wel 55kg) weer op, kom om doorlopen, jij kan dit, je kan je maten niet laten vallen, doorgaan. De tranen hou ik niet meer tegen, dit is mijn eerste echte breekpunt. En coaches geven aan dat juist dit er ook mag zijn. Dit is het moment waar de coaches het over hadden, hier is waar de groei ligt. Terug naar waarvoor je hier bent, terug naar 1 ;)


Eenmaal door dit breekpunt lijk ik de opdrachten beter aan te kunnen. Ze gaan niet soepel en het lijf is allang voorbij gegaan aan het acceptabele (op een gegeven moment tijdens het rennen naar een boom schiet de kramp in beide bovenbenen, maar ik "ren" door (in ieder geval, het lijkt alsof ik ren). Maar het opgeven op het moment dat je het niet meer lijkt aan te kunnen gaat mij steeds beter af. Dit gaat ook voorbij, ook hier komt een eind aan, ik kan dit, mijn maten hebben mij nodig, etc. Je leert anders denken, een ander mindset aan te nemen, waardoor de pijn lijkt weg te ebben en het doel steeds belangrijker wordt. Pijn is er wel degelijk, op een gegeven moment is de kramp in mijn onderarmen zo erg dat mijn vingers er krom van trekken, maar dan komt een opdracht en dan verbijt je die pijn, doe je dat stapje extra en elke overwinning is er 1. De kracht komt niet uit voeding, de kracht wordt gevoed van binnenuit. 24h is mijn doel, en ik stop niet voordat ik die bereikt heb.


Zo'n 22 uur verder, in het achterhoofd hebbende dat we even wat koffie krijgen en wat rust blijkt toch dat ons nog 2 zware opdrachten te wachten staat. Ik zie de 1ste opdracht en het eerste dat in mijn hoofd onstaat is "dat ga ik niet meer trekken en daar heb ik echt geen zin meer in, waar ga ik het vandaan halen". 300kg boomstam, dan zie ik mijn vrouw met kinderen. Ik wil het allerliefst hun blik ontwijken, ze mogen niet zien dat ik kwetsbaar ben, er doorheen zit, ik moet overeind blijven en dan neemt mijn overlevingsmechanisme het over, en hoe zwaar het ook was, de opdracht ging (na 22 uur) best goed, tuurlijk was het zwaar en ging ik (en mijn medestrijders) kapot, maar we deden het wel. Met zijn allen en zonder klagen (niet geheel zonder geluid en gekke bekkentrekkend). Maar ook deze opdracht zijn we voorbij, weer een stap dichter bij het einddoel.


En dan breekt de laatste opdracht aan, en die had ik niet meer verwacht en voor mij was het een eindeloze opdracht, hoe dan? Ik herpakte mijzelf, maakte berekeningen (als ik nu per minuut zoveel aantallen maak, dan ben ik ongeveer zolang bezig, mocht ik dat na zoveel rondes niet halen kan ik daar en daar wat tijd en rust pakken, etc. en daar stelde ik mij op in) Vervolgens hoorde ik de coach zeggen, als je er te lang over doet, dan haal je de 24h als nog niet. En daar ging mijn visie/mijn plan/mijn strategie. 

De eerste paar rondes kon ik mij nog aan mijn schema houden, maar mijn armen, benen, knieen alles was op. En de gedachte "ik moet nog zolang" haalde mij helemaal onderuit. Ik was er klaar mee, de 24h kon mij gestolen worden. Ik kon niet meer bij mijn "einddoel" komen. Op dat moment vond ik 23h ook goed. De coaches, mijn ouders, mijn medestrijders en supporters hebben mij erdoor heen gesleept. Het heeft veel rondes mentale strijd geduurd voordat ik weer bij mijn einddoel kon komen, ik werd boos, voerde continu een innerlijke strijd, zoekende naar motivatie, zoeken naar het laatste beetje kracht. Uiteindelijk vond ik dit in mijzelf en ineens hoorde ik ook wat coaches al vele malen riepen tijdens deze laatste opdracht, maak die herhalingen, hou niet op, je lichaam geeft niet zomaar op! 


Alles gericht op wilskracht, mentale doorzettingsvermogen en vooral motivatie. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik alles heb doorstaan, doorlopen en doorleefd heb. Voor wie deed ik het.. Vooral mijzelf, wie hebben mij erdoorheen geholpen, mijn vrouw, mijn kinderen, mijn dierbaren en mijn medestrijders zonder dat zij daar maar enigszins een idee van hadden. Discipline is wat mij betreft niet aan de orde geweest. Doelstelling en vasthouden aan dat doel, en dan maar gaan, gemotiveerd genoeg zijn om het einde te bereiken. 


Wat een superervaring, ik weet inmiddels dat ik verder kan gaan dan dat ik in eerste instantie denk en de mogelijkheid heb om verder te gaan dan waar ik denk kunnen komen en dat zal ik de rest van mijn leven meenemen. En meegeven met een ieder die ik in mijn leven tegenkom.


Bedankt medestrijders en zeer zeker ook bedankt de coaches van de 24h UMPTC Charlie editie.

Levenspijlers

door stephan van Dorp • 22 juni 2021
Blijkbaar is deze regel voor veel mensen confronterend? Misschien ook wel voor jou… Vraag jij jezelf wel eens af waarvoor dit confronterend is voor jou? Immers zegt het eigenlijk niet zo heel veel over wie jij bent, mogelijk des temeer over hoe jij je zaken aanpakt. Daarnaast is het geen aanval naar jou. Eerder een mogelijkheid om daadwerkelijk te kijken wat je nu op orde hebt en wat niet. En waarvoor jij niet verder komt in het leven dan dat je nu bent. Ben ik dan de boeman of de boodschapper? Kun jij het accepteren dat ik inzichtelijk maak waar jouw knelpunten liggen en waar jij jouw grootste successen kan behalen om daar te komen waar jij het allerliefste wil zijn…. Maar wat bedoel ik nu eigenlijk met “je shit”. Wat ik heb gemerkt in gesprekken is dat veel mensen zich aangevallen voelen als ik zeg “zorg dat jij je shit op orde hebt!” Ten eerste ben ik dan verbaast over een 2tal dingen. 1.) mensen zijn heel verontwaardigd over het feit dat ik denk dat zij hun shit niet op orde hebben 2.) ze eigenlijk niet eens weten wat “hun shit” daadwerkelijk is. En dat is toch heel frappant. Eerst ontsteld zijn dat ik er iets van zeg, en vervolgens zelf niet weten waarvoor zij ontstelt zijn. En dat is heel intrigerend. Al zeg ik het zelf! Maar los wat ik ervan vind en waar ik met hen graag aan de slag zou willen gaan... Wat maakt het dat het mensen zo raakt als ik zeg: “zorg dat je je shit op orde hebt!” En tuurlijk is dit voor eenieder anders. Maar ik heb wel gemerkt dat mensen zich aangevallen voelen, zich tekort geschoten voelen, minderwaardig voelen zelfs. Terwijl het helemaal niet bedoeld is om jou onderuit te halen, maar juist te stimuleren je basis op orde te hebben. Want vanuit die basis kun je namelijk door gaan bouwen, verder kijken en je niet ongerust te maken over wat komt of is. Persoonlijke groei kun je eigenlijk pas gaan uitvoeren als jij “je shit” op orde hebt. En waar hebben we het dan werkelijk over: Ik noem het de 4 levenspijlers! Als je die op orde hebt, dan is er ruimte voor groei, ruimte voor jou en geen geklungel meer wat je in de weg staat om daar naar toe te gaan, waar jij het liefst wilt zijn. Ik heb dat pad ook bewandeld, en neem van mij aan, het was een lang pad... Laat ik even uitleggen wat de vier levenspijlers zijn. En dit is niet nieuw, het is een algemeen goed. Gezondheid Geld Relatie Werk Als jij bovenstaand “shit” op orde hebt. Lees… als jij jezelf op Gezondheid, Relatie, Werk en Geld een 8 geeft als waardering, heb je je leven heel goed op orde en kan jij je richten op het punt aan de horizon waar jij naar toe wilt bewegen. Dan is er ruimte om naar voren te bewegen. Heb je deze pijlers niet op orde, dan ben je dagelijks bezig met deze vier pijlers of een van je vier pijlers op orde te krijgen. Jij bent bezig om je basis zo in te vullen dat het je dient, in plaats van dat het je energie kost. Want ik kan je zeggen, als je dagelijks aan deze 4 pijlers of in ieder geval aan 1 van deze pijlers aan het werk bent, dat het je best wel wat energie kost. En energie die vergaat, levert vaak geen energie op. Bijvoorbeeld - Relatie – als jij je dagelijks druk maakt hoe jij bent, wat jij van jezelf vindt, hoe anderen naar je kijken, wat jij denkt dat anderen van je vinden, etc.… Hoeveel energie heb je dan nog om te kijken naar wat jij wil, en waar jij naar wil groeien. Je relatie met jouzelf is mogelijk niet op orde, en dan is het lastig los te laten wat anderen dan wel niet van je vinden. Kortom… werk aan de winkel. Get your shit together! Alleen al voor deze triggers is het belangrijk om met een goede coach aan de gang te gaan. Zorg dat je je shit op orde hebt, en dan ligt je focus op de creativiteit die je nodig hebt om eruit te springen! Zo niet.... Dan hoor je bij de 80% die werkt voor de top 20% van de wereld die wel hebben bereikt wat ze willen. Ben jij teveel bezig om je shit op orde te hebben, ben je indirect/onwetend niet bezig om verder te komen waar je nu bent, ben je niet bezig de beste versie te worden van jezelf of van je bedrijf een florerend bedrijf te maken, aarzel dan niet om contact op te nemen. Samen maken we inzichtelijk, wat nu nog onoverzichtelijk lijkt! Ook jij bent gemaakt om eruit te springen!

Weet jij nog hoe je moet dromen?

door stephan van Dorp • 22 april 2021
Hoe staat het met jou droomcapaciteiten? Er is vaak geschreven dat we tijdens de slaap zo’n 3-5 dromen hebben. Maar wat is een droom nu eigenlijk Wiki zegt: Een droom is een opeenvolging van beelden, gedachten, emoties en gevoelens die zich gewoonlijk onvrijwillig in de geest voordoen gedurende bepaalde fasen van de slaap. En exact hierin zit een groot deel van het onvermogen.... "onvrijwilig". Met daarbij het feit dat we zo'n 85% van datgene wij gedroomd hebben niet meer kunnen herinneren als we wakker worden. Dus hoe weet je nu hoe je zou moeten dromen? Daarnaast staat het niet heel ver weg van de droom die jij en ik hebben gehad als kind. Ik weet zeker dat jij als kind een droom hebt gehad. Iets in de trend van "ik wil straaljagerpiloot worden, ik wil zangeres worden, ik wil net zo groot als Johnny Depp worden, ik wil de nobelprijs voor de vrede ontvangen. Je wilde wellicht een eigen winkel openen op het gebied van fashion. Legio voorbeelden zijn mij de revue gepasseerd. En als ik heel eerlijk mag zijn, hele mooie dromen! Maar wat gebeurt er vervolgens regelmatig.. De droom wordt bedekt! Bedekt onder een deken van woorden, van goedbedoelde adviezen van ouders, leermeesters die je een andere kant op stuurde. Bedekt door dekens van belemmerende gedachtes, gestuurd door overtuigingen, opgelegde beperkingen in jouw mogelijkheden, etc. Je kent het vast wel: Studeer nu maar door, want dan krijg je een goede baan, opleiding in de muziek die betaal ik niet, want daar is geen droogbrood in te verdienen, volg de voetstappen van je vader/moeder maar op dan kom je goed terecht, het is niet voor mij weggelegd, wie zit er nu op mij te wachten, momenteel is er geen geld voor etc. Goed bedoelde adviezen en echt goed bedoeld voor jou en jouw toekomstvooruitzichten (maar vanuit wiens oogpunt). En wat heeft het voor effect op jouw droom gehad? Ze staan je vaker in de weg van jouw droom, dan dat ze je helpen om op gang te komen. Ze helpen je niet om datgene te doen wat je het allerliefst zou willen doen. Hetgeen wat jou vanuit jouw innerlijke gevoel voedt! En langzamerhand verlies je jouw droom uit het oog, langzamerhand herinner je je steeds minder wat jouw droom daadwerkelijk was. Niet zozeer over 1 nacht ijs (als een nachtelijke droom), maar net als wat jij 's nachts droomt, blijft er de volgende ochtend niet veel meer over van jouw droom. En dat is spijtig, heel erg spijtig.. De adviezen gegeven door jouw ouders/leermeesters/famile/vrienden/vriendinnen, hen waar je tegen op kijkt, helpen ze jou verder of zorgen ze dat je steeds een stapje verder van je droom gaat. Vraag jezelf eens af (zonder te kort te doen aan hen die het adviseert): Helpen deze wijze woorden mij verder in mijn droom? En... de uitgesproken adviezen, voor wie waren die eigenlijk bedoeld... (adviezen worden vaak gegeven vanuit een persoonlijk gericht beeld, dus zijn vooral gericht op de mensen die de adviezen geven.... (denk daar maar eens over na) Ik ben van mening dat jij in je diepste kern heel goed weet wat je wilt en wat je het allerliefste zou doen. Echter worden we op veel vlakken beperkt in onze droomcapaciteit. Capaciteit om te dromen, daar waar alles mogelijk is. Voordat jij überhaupt kan gaan dromen, wordt het op welk vlak dan ook geadviseerd/ bekritiseerd/beperkt, en eigenlijk om zeep geholpen. Ik kan jou en jouw droom een platform geven, inzichtelijk maken, kijken naar de mogelijkheden en de onmogelijkheden (vanuit jouw perspectief). Jij bepaalt wat je tegenhoudt, wat je drijfveer is en volgens geven we jouw droom een basis vanuit waar jij verder kan werken en je droom daadwerkelijk kleur en werkelijkheid kan geven. Neem contact op met mij en creëren wij jij vandaag nog mogelijkheden en stoppen we het denken in onmogelijkheden! Je creëert iets namelijk altijd 2 keer. 1 keer in je hoofd en vervolgens maken we het echt!

Daadwerkelijk verandering doorvoeren

door duda-wsm • 22 maart 2021
Wil jij succesvol een verandering doorvoeren, maar lukt het je toch steeds niet? In mijn vorige blog “willen vs moeten” heb ik geschreven over het verschil en ook de samenhang tussen willen en moeten. Echter er is nog een aanvullende term die het mogelijk maakt om dat wat je graag wilt ook echt te bereiken, namelijk “doen”! Vanuit mijn vak als coach zie ik vaak dat de laatste stap niet genomen wordt. Ik vroeg mij altijd af, als je iets wilt, waarvoor kom je dan niet in beweging? Om echt in beweging te komen zul je ten eerste goed moeten weten wat je wilt. Als het ware zou je moeten voelen wat je wilt. De zin “ik wil …….. is namelijk heel makkelijk gezegd. Als je (en geef zelf een invulling in dat wat je zou willen) die zin eens hardop tegen jezelf zou zeggen? Wat hoor je dan? Wat voel je? Ben je overtuigd? Wat ik gaandeweg heb ontdekt is datgene wat je denk te willen mogelijk niet gebaseerd is op dat wat jij graag zou willen, maar op dat wat goed voor je zou zijn, dat waarvan jij denkt dat van je verwacht wordt, wat jezelf hebt aangeleerd, of mogelijk zelfs dat je partner vindt dat je iets moet veranderen. In wezen is “de wil” niet van jezelf, of komt niet vanuit jezelf zou je kunnen zeggen. En wat ik dan vaak zie gebeuren, is dat we dan graag terugvallen op ons comfortabele leventje dat we hebben. Op dat moment zijn er legio voorbeelden te noemen, om niet in beweging te komen, “alles loopt zoals het loopt, zo slecht hebben we het ook weer niet, ik heb er niet echt last van, ik begin er na het weekend mee, het gezin vraagt ook tijd van mij, etc. We zijn niet bereid het oncomfortabel te hebben. We willen wel, maar willen er eigenlijk niet zoveel voor over hebben, misschien een beetje, maar zolang ik er maar niet zoveel last van heb. Het willen + prijs ervoor betalen = succesvolle verandering Laten ik eens 2 voorbeelden eens nader bekijken: Ik wil afvallen (gezonder leven) Voorbeeld 1: afvallen. Er is inzet nodig om dit te bewerkstelligen. Je zult aan de bak moeten. Dus wordt vaak gekozen voor een dieet (vb 12 weken). Is overzichtelijk, kan ik op de 1ste van de maand mee starten en in de vakantie kan ik dan wel weer paar keer “los” op het lopend buffet. Doel: afvallen geleid door een dieet. Resultaat: tijdelijke winst Gevolg: volgend jaar weer hetzelfde proces Heel frustrerend, want hoever heeft het jou nu echt gekregen? Maar je hebt toch (enigszins) inzet getoond, het heeft je 12 weken gekost, etc. Wil je echt afvallen? Een gezondere levensstijl hanteren en succes boeken die blijvend is... • Ga naar leefstijlcoach ( www.you-mens.nl ) • Inventariseer wat je binnen krijgt • Achterhaal wat je nodig hebt • Maak aanpassingen in dagelijkse routines • Hanteer geen dieet • Toon inzet • Toon dit langer dan een jaar • Ga meer bewegen • Zeg “nee” als dat nodig is, ook op feestjes en speciale dagen Dit is nog maar een handje vol voorbeelden. Maar dit is wel de “pijn” die je zult moeten dragen om af te vallen/gezonder te leven. En dit geldt voor elke wil of elk verlangen. Zonder die pijn en weerstand te overwinnen ligt het succes nog ver uit het zicht. Voorbeeld 2: Ik wil meer rust in mijn dagelijks bestaan Je schaft een boek aan, zoekt op internet naar diverse manieren tot het krijgen van rust, kijkt diverse youtube filmpjes of voor de echte doorzetter luistert naar diverse podcasts of schrijf zich in voor een aantal webinars die betrekking hebben tot het verkrijgen van rust. Het verloop van dit proces ziet er vaak uit dat het boek niet uitgelezen wordt, de oefeningen gegeven in het boek/filmpjes/podcasts of webinars worden niet uitgevoerd. Het kost toch best wat tijd om voor jezelf rust te creëren. En er zijn zoveel andere leuke dingen te doen, of mogelijk erger zaken die nog moeten gebeuren. Kortom er wordt geen tijd voor vrij gemaakt. Wil je echt meer rust? - Ga naar een coach - Zoek uit waarvoor je onrust ervaart - Onderzoek waar je rust van krijgt - Maak er bewust tijd voor vrij voor rust - Doe de oefeningen - Etc. - Etc. Het verlangen ligt dus eerder bij die pijn niet hoeven dragen, dan bij je doel willen bereiken. En daarmee komen veel mensen gewoonweg niet in beweging. Zonde want alles begint en eindigt bij doen doen doen, En niet even doen en dan weer even niet. De weg naar jouw succes is afhankelijk van hoe groot jouw wil/verlangen is. Is die niet groot genoeg, dan is jouw succes nog ver weg. Dus ga doen doen doen en blijf dat doen. Wil jij een verandering succesvol doorvoeren en ervoor zorgen dat deze succesvol blijft? Neem contact op met mij en samen gaan we op zoek naar jouw WHY en bepalen we wat jij nodig hebt om datgene te bereiken wat jij zo graag wilt! Ik hoor en zie je graag. Alleen actie leidt tot resultaat!